Nga një këndvështrim, bota është shumë më e pasur sesa ishte. Një herë e një kohë, të gjithë, përveç një elite të vogël, të privilegjuar, jetuan në kushte që do të klasifikoheshin sot si “varfëri ekstreme”. Tani vetëm një pakicë jeton në një situatë të tillë dhe numri i tyre po zvogëlohet.
Sipas të dhënave të Bankës Botërore, në 1990 numri i njerëzve në varfëri ekstreme ishte 1.9 miliardë rreth 36% e popullsisë në botë. Deri në vitin 2018 kjo vlerësohej të kishte rënë në 650 milion, 8.6% të popullsisë në botë.
Ulja nuk është përhapur në mënyrë të barabartë: Kina dhe Azia e Jugut kanë bërë përparime të mëdha, ndryshe nga Afrika ku është rritur numri i njerëzve jashtëzakonisht të varfër.
“Varfëria ekstreme” përcaktohet se jeton nën 1,70 € në ditë. Me këtë masë, Europa dhe vendet e tjera të botës mezi regjistrohen në shkallë. Të ardhurat janë më të larta por gjithashtu është edhe kostoja e jetës.
Banka Botërore ka zhvilluar një sistem të gradimit, duke vendosur “linja varfërie” për kategori të ndryshme të vendit, në raport me të ardhurat kombëtare. Në shumicën e vendeve të BE-së, kjo vendoset në 5 € në ditë.
Duke marrë parasysh edhe privimin material dhe social, shifrat e Eurostat nga 2017 konstatuan se 22.4% e njerëzve në të gjithë Bashkimin Europian, rreth 113 milion njerëz ishin në rrezik të varfërisë ose përjashtimit social.
Punësimi dikur shihej si një rrugëdalje nga varfëria, por disa aktivistë argumentojnë se nuk ndodh më. Agjenda e BE-së për rritjen e vendeve të punës të miratuara në vitin 2010 parashikonte heqjen e 20 milion njerëzve nga kjo kategori. Por shifrat e fundit tregojnë se vetëm pesë milion njerëz kanë përfituar. (SCAN)