Nëse emetimet e gazit në serë po vazhdojnë të përshkallëzohen me ritëm të shpejtë, ne mund të përballemi me rritje të temperaturave nga 3 deri në 4 °C, më shumë mbi atë që ishte parashikuar nga shkencëtarët në shekullin XIX.
Fakti që klima e Tokës po ndryshon është diçka që ne jemi paralajmëruar para mijëra viteve. Në fakt, klima e Tokës ka ndryshuar gjithmonë natyrshëm që nga planeti i krijuar rreth 4.5 miliardë vjet më parë. Për dekada të tëra, ishte parashikuar se klima e Tokës po ndryshon për shkak të veprimtarisë njerëzore, një pjesë e madhe e aktivitetit tonë të përditshëm qëndron prapa këtij ndryshimi.
Dyzet vjet më parë, një grup shkencëtarësh të njohur parashikuan tendencën e ndryshimit të klimës në planetin tonë. Duke përdorur vlerat në rritje të përqendrimit të gazrave siç është dioksidi i karbonit, ata arritën një përafrim të asaj që do të ishte klima jonë sot.
Raporti u paraqit në korrik të viti 1979 nga Institutin Oqeanografik Woods Hole në Massachusetts dhe njihet si “Raporti Charney” për nder të një prej shkencëtarëve që drejtoi studimin, Jule Charney. Sesioni i parë për dioksidin e karbonit dhe klimën, i cili e mblodhi grupin, kishte si objektiv kryesor vlerësimin në mënyrë shteruese të të gjitha studimeve që ishin realizuar mbi ndryshimin global të klimës në lidhje me dioksidin e karbonit. Raporti përfundimtar do të bëhej një pikë kthese për një mori projektesh kërkimore që lidhen me ndryshimin e përqendrimeve të gazit serë dhe ndryshimit të klimës gjatë viteve në vijim.
Në shekullin XIX, shumë kohë para raportit të Charney, botime të tjera demonstruan rolin e dioksidit të karbonit si një gaz i rëndësishëm serrë. Nga mesi i shekullit të 20-të, studimi i efekteve të djegies së karburanteve fosile që kishte në temperaturën globale të planetit kishte zgjedhur tërheqjen midis bashkësisë shkencore.
Në vitin 1972, John Sawyer, një shkencëtar në UKMO (Zyra Meteorologjike e Mbretërisë së Bashkuar), botoi një artikull në revistën Nature, në të cilën ai parashikoi që ngrohja globale do të arrinte 0.6 °C deri në fund të shekullit.
Në atë kohë, parashikimet e Sawyer kundërshtuan vëzhgimet e tjera të temperaturës që po mblidheshin nga e gjithë bota. Në atë kohë, të dhënat e ndryshme të temperaturave treguan një prirje për ftohjen e një pjesë të madhe të planetit. Kishte gjithashtu një lëvizje të fuqishme mediatike që spekulonte se Toka po shkonte drejt një periudhe të re akullnajore.
Raporti Charney do të shohë dritë vetëm disa vjet pas botimit të parë të ngrohjes globale. Në raport, dhjetë ekspertë prestigjiozë të klimës, me ndihmën e një grupi studiuesish nga e gjithë bota, do të shpjegonin gjithçka që ata kishin mësuar në lidhje me efektin e rritjes së përqendrimeve të dioksidit të karbonit në atmosferë që do të kishin në klimën e Tokës. Së bashku me vërejtjet e tyre përfundimtare, ata gjithashtu përfshinë një listë të pasigurive që merren kryesisht me kohën dhe madhësinë e parashikimeve të bëra.
Me kalimin e viteve, “Raporti Charney” do të bëhej një shembull i qartë se si do të zhvillohet një shkencë rigoroze. Së pari duke ekzaminuar fizikën dhe kiminë pas fenomeneve të studiuara, më pas duke paraqitur një hipotezë të problemit dhe, së fundi, duke u bazuar në njohuritë e tyre shkencore dhe duke bërë parashikime.
Disa nga pikat kryesore të paraqitura në raport përfshijnë parashikimet e rritjes së dioksidit të karbonit (CO2) dhe temperaturave globale me kalimin e kohës. Vlerat e parashikuara të anomalisë së temperaturës treguan që ngrohja globale në rangun prej 1.5 deri në 4.5 °C do të ndodhte nën një skenar të dyfishimit të CO2.
Ajo që e bën “Raportin Charney” kaq të veçantë është se autorët nuk e përmblodhën shkencën e tyre pa përdorur kuptimin kritik. Ata i dhanë një kthesë prej 360 shkallësh dhe vepruan në mënyrë skeptike, duke u përpjekur të gjejnë faktorë që mund të shfuqizojnë përfundimet e tyre.
“Ne kemi provuar por nuk kemi qenë në gjendje të gjejmë ndonjë efekt fizik të anashkaluar ose të nënvlerësuar që mund të zvogëlojë ngrohjen globale të vlerësuara aktualisht për shkak të një dyfishimi të CO2 në atmosferë në përmasa të papërfillshme ose t’i kthejë ato tërësisht.”
Gjatë 40 viteve të fundit, ndërsa bota po ngrohet me një ritëm të ngjashëm me atë që parashikuan Charney dhe kolegët e tij, shkenca e ndryshimit të klimës ka evoluar jashtëzakonisht shumë. Modelet numerike kanë arritur nivele të sofistikuara, dhe tani përfshijnë ekuacionet thelbësore dinamike të sistemit klimatik që as që mendohej të ktheheshin në vitin 1979. Por, me gjithë përparimet në motin numerik dhe parashikimin e klimës, dhe të gjitha burimet shtesë të të dhënave në dispozicion sot, ne akoma kemi një rrugë të gjatë për të bërë përpara se të kapemi me klimën që po ndryshon me një shpejtësi të madhe.
Sot, shkalla e pasigurisë se sa do të përjetojë ngrohja e Tokës varet shumë nga lloji i skenarit të dioksidit të karbonit me të cilin do të jetojmë.
Një skenar shumë konservator ka të ngjarë të mbajë ngrohjen globale deri në fund të shekullit në ose nën 2 °C. Sidoqoftë, nëse emetimet e gazit serë vazhdojnë të përshkallëzohen me ritmin e tanishëm, ne mund të përballemi me një rritje globale të temperaturave prej 3 deri në 4 °C, shumë më lart sesa parashikuan fillimisht Charney dhe ekipi i tij.