Bujqësia dhe sistemet ushqimore duhet të sigurojnë ushqim të mjaftueshëm dhe me cilësi të lartë për një popullsi e cila eshte gjithmone në rritje. Intensifikimi i bujqësisë ka çuar në një rritje të konsiderueshme të prodhimit dhe sigurisë ushqimore në nivel global. Sidoqoftë, praktikat e deritanishme bujqësore janë një shkak kryesor i problemeve mjedisore (p.sh. humbja e biodiversitetit, gazrave të ndotjes, ndotja, degradimi i tokës etj).
Nevoja per sisteme të qëndrueshme bujqësore dhe ushqimore
Prandaj, nevojitet një transformim i shëndoshë për mjedisin dhe i qëndrueshëm i sistemit bujqësor. Në përgjithësi, bujqësia organike njihet si një formë e bujqësisë veçanërisht e qëndrueshme për mjedisin me efekte pozitive në parametrat mjedisorë si pjelloria e tokës, zbutja e klimës, biodiversiteti, përdorimi i burimeve dhe mirëqenia e kafshëve. Prandaj, bujqësia organike mund të kontribuojë në realizimin e qëllimeve të shumta të zhvillimit të qëndrueshëm, të tilla si veprimi i klimës, prodhimi dhe konsumi i përgjegjshëm, jeta nën ujë dhe në tokë, uri zero, ujë i pastër, shëndet i mirë dhe mirëqenie si dhe kushte të mira pune. Në përputhje me rrethanat, Qeveria Federale e Gjermanisë, në Strategjinë e saj të Qëndrueshmërisë, ka vendosur qëllimin për të rritur zonën e bujqësisë organike në 20% të tokës totale bujqësore deri në vitin 2030, krahasuar me 8.21% në 2017.
Megjithatë, bujqësia organike mund të jetë vetëm pjesë e zgjidhjes. Edhe bujqësia konvencionale do të duhet të bëhet më e qëndrueshme gjithashtu. Në këtë proces tranzicioni, bujqësia organike mund të luajë një rol qendror si burim idesh për përmirësimin e mëtejshëm të praktikave të qëndrueshme.
Kritikët kryesisht adresojnë se kjo lloj bujqesie ka rendimente më të ulëta në krahasim me bujqësinë konvencionale (-19% në -45%) ose përdorimin e fungicideve që nuk janë në përputhje me parimet e mbrojtjes moderne të bimëve, p.sh. bakri. Standardet e përcaktuara dhe rregullat ligjërisht të detyrueshme janë unike për bujqësinë organike dhe një faktor kryesor për suksesin e tij. Në të njëjtën kohë, grupi i ngurtë i parimeve dhe ndalimeve mund të rrezikojë marrjen e risive të reja dhe të pengojë zhvillimin e mëtejshëm të sistemit aktual.
Megjithë përfitimet e tij të provuara, ekzistojnë ende disa kufizime në sistemin aktual bujqësor organik
Në një studim të botuar së fundmi të porositur nga Agjensia Gjermane e Mjedisit, Haller et al. (2019) ka analizuar në mënyrë kritike pikat e forta dhe të dobëta të bujqësisë organike dhe skenarë të formuluar për zhvillimin e sistemeve organike dhe konvencionale.
Skenari Organic 4.0 merr parasysh përparimin teknologjik dhe inovacionin për të zvogëluar hendekun e rendimentit dhe parashikon një orientim më të fortë për qëndrueshmërinë, p.sh. duke zvogëluar ushqimin e koncentratit në sistemet e qumështit. Fokusimi i fortë në ndalime do të zëvendësohej me vlerësime rast pas rasti të teknologjive të vjetra dhe të reja.
Skenari IP + zhvillon më tej sisteme konvencionale dhe i bën të detyrueshëm objektivat e prodhimit të integruar. Ky skenar përfshin, për shembull, një ulje të hyrjes maksimale të N (Azotit) për hektar në 120 kg per vit, rotacione të detyrueshme të korrjeve dhe kufizime në përdorimin e pesticideve.
Simulimet në nivelin e fermës ofruan një pasqyrë të detajuar mbi ndikimet e mundshme të këtyre skenarëve në mjedis.
Për skenarin Organic 4.0, rezultatet tregojnë se ulja e hendekut të rendimentit çon në një eko-efikasitet më të lartë në bujqësinë organike (ndikimet për kg produkt). Sidoqoftë, kjo sfidohet nga nevoja më të mëdha për lëndë ushqyese të bimëve dhe rritja e biomasës së bimëve në fushë që vjen si rezultat i rritjes së rendimentit dhe përdorimit të plehut organik. Kjo rrit rrezikun e humbjeve të azotit në sistemet organike, duke çuar në të dyja potencialet më të larta të ngrohjes globale dhe eutrofikimin e ujit për hektar tokë bujqësore. Në sistemet e qumështit organik 4.0, ulja e konsiderueshme e ushqimit të koncentratit çon në përmirësime thelbësore në performancën mjedisore.
Në lidhje me skenarin IP +, ulja e nivelit të fekondimit dhe ushqimi i koncentratit çojnë në një përmirësim të performancës mjedisore të sistemeve të bimëve dhe qumështit konvencionale dhe kështu zvogëlojnë hendekun e performancës për bujqësinë organike. Për të përfunduar, rezultatet e modelit tregojnë edhe një herë se eko-efikasiteti i lartë global (performanca mjedisore për kg ushqim) nuk shkon domosdoshmërisht me performancën e lartë mjedisore lokale (për hektar) dhe nënvizon tregtinë midis këtyre dy objektivave .
Për të lehtësuar kalimin ne bujqesine organike, përmirësime të mëtejshme janë të nevojshme. Për një kohë të gjatë, dixhitalizimi në sektorin e bujqësisë shihej vetëm si përfitim i sistemeve bujqësore me shkallë të lartë. Sidoqoftë, ndërkohë, bujqësia e precize po tregon gjithashtu mundësi të reja për bujqësi organike dhe me input të ulët, p.sh. kontroll i saktë i barërave të këqija, diagnoza e hershme e sëmundjes, fekondimi i optimizuar nga dronët ose bujqësia e kontrolluar e trafikut.
Në fushën e mbrojtjes së bimëve, zhvillimi i masave më efektive dhe më pak të dëmshme është thelbësor. Produktet dhe metodat ekzistuese duhet të optimizohen dhe të zhvillohen të reja, p.sh. organizmat e rinj botanikë dhe biokontrolli. Për më tepër, për të përmirësuar eko-efikasitetin e sistemeve të bujqësisë organike, kërkohen varietete moderne që kane rendimente më të larta në praktikat e kultivimit me input të ulët. Kjo gjithashtu duhet të përfshijë varietete më rezistente, të afta për të përballuar kushtet më ekstreme të motit.
Ways to further improve the sustainability of agriculture system