Bujqësia dhe sistemet ushqimore duhet të sigurojnë ushqim të mjaftueshëm dhe me cilësi të lartë për një popullsi e cila eshte gjithmone në rritje. Intensifikimi i bujqësisë ka çuar në një rritje të konsiderueshme të prodhimit dhe sigurisë ushqimore në nivel global. Sidoqoftë, praktikat e deritanishme bujqësore janë një shkak kryesor i problemeve mjedisore (p.sh. humbja e biodiversitetit, gazrave të ndotjes, ndotja, degradimi i tokës etj).
Nevoja per sisteme të qëndrueshme bujqësore dhe ushqimore
Prandaj, nevojitet një transformim i shëndoshë për mjedisin dhe i qëndrueshëm i sistemit bujqësor. Në përgjithësi, bujqësia organike njihet si një formë e bujqësisë veçanërisht e qëndrueshme për mjedisin me efekte pozitive në parametrat mjedisorë si pjelloria e tokës, zbutja e klimës, biodiversiteti, përdorimi i burimeve dhe mirëqenia e kafshëve. Prandaj, bujqësia organike mund të kontribuojë në realizimin e qëllimeve të shumta të zhvillimit të qëndrueshëm, të tilla si veprimi i klimës, prodhimi dhe konsumi i përgjegjshëm, jeta nën ujë dhe në tokë, uri zero, ujë i pastër, shëndet i mirë dhe mirëqenie si dhe kushte të mira pune. Në përputhje me rrethanat, Qeveria Federale e Gjermanisë, në Strategjinë e saj të Qëndrueshmërisë, ka vendosur qëllimin për të rritur zonën e bujqësisë organike në 20% të tokës totale bujqësore deri në vitin 2030, krahasuar me 8.21% në 2017.
Megjithatë, bujqësia organike mund të jetë vetëm pjesë e zgjidhjes. Edhe bujqësia konvencionale do të duhet të bëhet më e qëndrueshme gjithashtu. Në këtë proces tranzicioni, bujqësia organike mund të luajë një rol qendror si burim idesh për përmirësimin e mëtejshëm të praktikave të qëndrueshme.
Kritikët kryesisht adresojnë se kjo lloj bujqesie ka rendimente më të ulëta në krahasim me bujqësinë konvencionale (-19% në -45%) ose përdorimin e fungicideve që nuk janë në përputhje me parimet e mbrojtjes moderne të bimëve, p.sh. bakri. Standardet e përcaktuara dhe rregullat ligjërisht të detyrueshme janë unike për bujqësinë organike dhe një faktor kryesor për suksesin e tij. Në të njëjtën kohë, grupi i ngurtë i parimeve dhe ndalimeve mund të rrezikojë marrjen e risive të reja dhe të pengojë zhvillimin e mëtejshëm të sistemit aktual.
Megjithë përfitimet e tij të provuara, ekzistojnë ende disa kufizime në sistemin aktual bujqësor organik
Në një studim të botuar së fundmi të porositur nga Agjensia Gjermane e Mjedisit, Haller et al. (2019) ka analizuar në mënyrë kritike pikat e forta dhe të dobëta të bujqësisë organike dhe skenarë të formuluar për zhvillimin e sistemeve organike dhe konvencionale.
Skenari Organic 4.0 merr parasysh përparimin teknologjik dhe inovacionin për të zvogëluar hendekun e rendimentit dhe parashikon një orientim më të fortë për qëndrueshmërinë, p.sh. duke zvogëluar ushqimin e koncentratit në sistemet e qumështit. Fokusimi i fortë në ndalime do të zëvendësohej me vlerësime rast pas rasti të teknologjive të vjetra dhe të reja.
Skenari IP + zhvillon më tej sisteme konvencionale dhe i bën të detyrueshëm objektivat e prodhimit të integruar. Ky skenar përfshin, për shembull, një ulje të hyrjes maksimale të N (Azotit) për hektar në 120 kg per vit, rotacione të detyrueshme të korrjeve dhe kufizime në përdorimin e pesticideve.
Simulimet në nivelin e fermës ofruan një pasqyrë të detajuar mbi ndikimet e mundshme të këtyre skenarëve në mjedis.
Për skenarin Organic 4.0, rezultatet tregojnë se ulja e hendekut të rendimentit çon në një eko-efikasitet më të lartë në bujqësinë organike (ndikimet për kg produkt). Sidoqoftë, kjo sfidohet nga nevoja më të mëdha për lëndë ushqyese të bimëve dhe rritja e biomasës së bimëve në fushë që vjen si rezultat i rritjes së rendimentit dhe përdorimit të plehut organik. Kjo rrit rrezikun e humbjeve të azotit në sistemet organike, duke çuar në të dyja potencialet më të larta të ngrohjes globale dhe eutrofikimin e ujit për hektar tokë bujqësore. Në sistemet e qumështit organik 4.0, ulja e konsiderueshme e ushqimit të koncentratit çon në përmirësime thelbësore në performancën mjedisore.
Në lidhje me skenarin IP +, ulja e nivelit të fekondimit dhe ushqimi i koncentratit çojnë në një përmirësim të performancës mjedisore të sistemeve të bimëve dhe qumështit konvencionale dhe kështu zvogëlojnë hendekun e performancës për bujqësinë organike. Për të përfunduar, rezultatet e modelit tregojnë edhe një herë se eko-efikasiteti i lartë global (performanca mjedisore për kg ushqim) nuk shkon domosdoshmërisht me performancën e lartë mjedisore lokale (për hektar) dhe nënvizon tregtinë midis këtyre dy objektivave .
Për të lehtësuar kalimin ne bujqesine organike, përmirësime të mëtejshme janë të nevojshme. Për një kohë të gjatë, dixhitalizimi në sektorin e bujqësisë shihej vetëm si përfitim i sistemeve bujqësore me shkallë të lartë. Sidoqoftë, ndërkohë, bujqësia e precize po tregon gjithashtu mundësi të reja për bujqësi organike dhe me input të ulët, p.sh. kontroll i saktë i barërave të këqija, diagnoza e hershme e sëmundjes, fekondimi i optimizuar nga dronët ose bujqësia e kontrolluar e trafikut.
Në fushën e mbrojtjes së bimëve, zhvillimi i masave më efektive dhe më pak të dëmshme është thelbësor. Produktet dhe metodat ekzistuese duhet të optimizohen dhe të zhvillohen të reja, p.sh. organizmat e rinj botanikë dhe biokontrolli. Për më tepër, për të përmirësuar eko-efikasitetin e sistemeve të bujqësisë organike, kërkohen varietete moderne që kane rendimente më të larta në praktikat e kultivimit me input të ulët. Kjo gjithashtu duhet të përfshijë varietete më rezistente, të afta për të përballuar kushtet më ekstreme të motit.
https://www.bioecoactual.com/en/2020/02/07/ways-to-further-improve-the-sustainability-of-agriculture-system/