Ky studim eksplorues realizuar nga Dan Wyns shikon potencialin e përdorimit të polenit të mbledhur nga kolonitë e bletëve të mjaltit si një mjet:
1) për të shikuar praninë e metaleve të rënda në mjedis,
2)për vlerësimin e shkalles në të cilën poleni i disponueshëm ishte në gjendje të plotësojë nevojat ushqyese të kolonisë,
3) për të përdorur teknika laboratorike për të vlerësuar pasurinë dhe larminë e polenit gjatë gjithë periudhës së lulëzimit.
Puna në terren për studimin u krye në ambiente bujqësore në Maryland dhe Georgia, ngjitur me fushat e sojës dhe pambukut përkatësisht. As soja dhe as pambuku nuk japin sasi të konsiderueshme të polenit në kolonitë e bletëve të mjaltit, por ato janë të lashta të zakonshme në rajonin e tyre dhe interesi ishte për vlerësimin e polenit nga peizazhi, jo vetëm të korrave bujqësore.
Brenda secilit shtet, u përdorën tri lokacione të vjollcave me mostrat e mbledhura nga secila pemë në fazat para-lulëzimit, mesit të lulëzimit dhe të pas-lulëzimit për secilën kulturë gjatë verës së vitit 2019. Mostrat u mblodhën duke vendosur kurthe poleni në secilën koshere për të marrë një mostër poleni që përfaqëson peizazhin përreth. Këto kurthe poleni funksionojnë mirë për mbledhjen afatshkurtër të polenit si marrja e mostrave 24 orësh që kërkohet nga ky studim.
Kurthi i polenit është ngjitur në koshere para hyrjes në fund të kosheres ku bletët e kullotës që kthehen duhet të kalojnë nëpër të për të hyrë në zgjua. Vrimat janë mjaft të mëdha për të lejuar vetëm hyrjen e bletëve pa lëndime, por gjatë kalimit nëpër kurth, topthi i polenit i ruajtur në korbikula zhvishet dhe bie në depozitën e kurthit për
t’u mbledhur. Pasi u mblodhën, mostrat e polenit janë ngrirë menjëherë në mënyrë që të parandalonin degradimin dhe u dërguan në laborator për analiza.
Rruga e parë e analizave ishte të eksploronte ndotjen e polenit nga metalet e rënda.
Synimi i kësaj analize ishte të kuptonte më mirë sasinë e metaleve të rënda që hyjnë në një koshere pasi ato mund të kenë ndikime mbi bletët ose mbi shëndetin e njeriut (nëpërmjet konsumimit të produkteve të koshereve). Zhvillimi i analizës gjithashtu mund të sigurojë një pasqyrë në mundësinë e përdorimit të polenit për të përcaktuar ndotjen e mjedisit. U testuan 7 metale: arseni, kadiumi, kromi, bakri, plumbi, merkuri dhe zinku. Poleni i zhveshur nga korbikulat e bleteve që kthehen nga kullota, mblidhet për analiza.
Meqenëse nuk ka standarde të mbetjeve të metaleve të rënda për produktet e mjaltit dhe koshereve në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, kurse analiza është bërë në një
laborator evropian, nivelet maksimale të mbetjeve të BE-së (MRLs) janë përdorur si një pikë krahasimi. Nivelet e arsenikut në mostrat nga Georgia ishin më të larta
se nivelet e pritshme të sfondit gjatë të tri periudhave të marrjes së mostrave.
Nivelet e kromit në Georgia gjithashtu u ngritën, veçanërisht në marrjen e mostrave të para para lulëzimit. Ndërsa disa nga elementët u shfaqën në nivele më të larta se sa parashikohej, asnjë prej mostrave nuk tregoi nivele që tejkalojnë MRL për ndonjë prej metaleve të rënda të testuar. Aspekti tjetër i analizës ishte përcaktimi nëse poleni siguronte ushqim adekuat për kolonitë në secilin vend gjatë periudhave të ndryshme të grumbullimit.
Përmbajtja e proteinave të papërpunuara të polenit ndryshon shumë nga burimi i lules, dhe analiza jonë tregoi se shumica e mostrave përmbajnë proteina jo adekuate për të mbështetur rritjen optimale të pjellës. Përveç shikimit të proteinës së papërpunuar, nivelet e dhjetë aminoacideve thelbësore u përcaktuan në sasi dhe u zbuluan se mungonin pothuajse në të gjitha mostrat. Këto gjetje janë mbështetëse të vëzhgimeve të bletarëve që rritja e pjellës shpesh ngadalësohet në kolnitë që ndodhen në fushat e pambukut.
Megjithëse këto gjetje janë të kufizuara në shtrirje, ato japin një shembull se si analiza e polenit mund të ndihmojë në vërtetimin e vëzhgimeve të bletarëve dhe mund të mbështesë vendimmarrjen për kur dhe ku të sigurojnë ushqim shtesë për të korrigjuar mangësitë në natyrë. Aspekti i fundit i polenit të mbledhur që u vlerësua në këtë studim ishte pasuria dhe larmia e burimeve të lules. U klasifikua bimësia polen dhënëse në nivel familje, dhe më tej në gjini dhe specie kur ishte e mundur.
Një aspekt interesant i përcaktimit të burimit të polenit zbuloi se poleni nga të dy kulturat e synuara (soja dhe pambuku) ishin shumë të rralla ose mungonin në të gjitha mostrat, duke konfirmuar studimet e hershme dhe vëzhgimet e bletarëve që bletët e fushës nuk mbledhin lehtë polen nga këto bimë. Ndërsa ky studim ishte i vogël në shtrirje, ne shpresojmë të përdorim gjetjet për të mbështetur hetimin e mëtejshëm të potencialit për të përdorur analizën e polenit si një tregues mjedisor dhe një mjet për të mbështetur vendimmarrjen e bletarëve.